A última actividade do curso... Piragüismo

Ola bloggeiros!! Pois esta será a última entrada que faga ,xa que se acabase o curso. Foi un pracer compartir as misñas experiencias do ciclo con todos, e as acitividades que fumos facendo o largo do ano, espero que vos serviran e vos animara e motivara a adentrarvos neste mundo do deporte.

Agora falareivos do piragüismo , a última activiade que realizamos neste curso. Fumos o martes e mercores o Club Fluvial de aquí de Lugo a remar polo río Miño.

O primeiro día puxemos os chauquelos salvavidas, collimos as piragüas e comezaron explicanodonos as súas partes e como había que facer para entrar e para salir de ela , xa que é algo moi importante para non caerse. Despois xa falamos das palas de como había que collelas e como se remaba tanto para adinte como para atrás e para frear.

Despois distos xa fumos o embarcadeiro para empezar a remar, íamos un pouco nerviosos xa que a maioría nunca montaramos nunha piragüa e tíañamos medo de caer.

Unha das primeiras en montar fun eu , e a verdade é que bastante ben , xa que non me caín e fun remando sen problema , as veces a piragüa moviase e ía inestable e parecía que ía caer pero por sorte non caín. Despois de montar xa varias veces, probamos a ir de dous nunhas barcas moito máis seguras , nas que xa era díficil caerse. Con isto acabamos este primero día de piragüismo, no que estaríamos remando máis ou menos unha hora e media.

 

O segundo día, empezamos no ximnasio do fluvial, os profes explicaromnos como funcionaban algunhas das máquinas que utilizaban os piragüistas antes de ir a remar.

Despois disto xa baixamos a poñer os chalecos, collimos as piragüas e as palas e xa nos pumemos a remar, desta vez choquei cunha pedra e non dín remado pa atrás polo que a piragüa me deu a volta, pero por sorte estaba cerca do embarcadeiro e fun nadando sen problema.

Logo púxemoslle os asientos as piragüas xa que ata agora andiveramos sen eles xa que era máis fácil. Co asiento foi un pouco máis complicado xa que era máis fácil caerse. O principio custoume un pouco xa que cain pero despois de varias veces xa puiden establizar a piragüa e remar sen problema.

E así acabaron estes dous días de piragüa ,a verdade é que se fixeron algo curtos, pera aínda así puiden disfrutar e aprender algo sobre un deporte que nunca antes prácticara.

E con isto dou remate a este curso , un curso no que aprendín moito, novos deportes novas experiencias que nunca olvidarei. Non me arrepinto para nada de a ver escollido facer este ciclo e algo que me gusta, e en algunhas cousas podo ser peor que noutras pero sempre intento facelo o mellor que podo.

Tamén teño que dicir que neste ano coñecín a xente xenial, da que aprendín moito e dos que me levo grandes amizades.

Eles tamén axudaron a que fora un gran curso !!!

A ver o que nos depara o vindeiro ano...

Rafting

O martes pasado viaxamos ata Arbo , un pobo cerca de Pontevedra para facer rafting.

Saímos de Lugo as 9 da maña, e depois de un longo viaxe de máis de dúas horas , chegamos a Arbo. Fumos a empresa coa que realizamos esta actividade, Arrepións.
Alí deromnos un traxe de neopreno de 4 mm, un chaleco e un casco.

Despois de prepararnos baixamos no bus ata o río. Alí estiveromnos explicando como tíñamos que facer para remar e levar a lancha e o máis importante como deberíamos actua en caso de que a lancha dera a volta e caernos a auga. O máis importante era que se caiamos a aunga tíñamos que poñer o pés cara arriba e ir na dirección da corrente do río.

Unha vez que nos explicaron todo isto subimos a lancha, en cada lancha íamos 9 persoas , e total había tres lanchas. Na miña íamos Eva, Lorena, Nair, Amalia, Alberto, Alexis, Asier o profe Gayoso e eu membro da empresa que era o que levaba o control da lancha, e eu.

Empezamos o noso descenso do río, Alexis máis eu íamos no princicio da lancha , os dous tiñamos que ir cordinados cas palas e o resto tiñanos que seguir, despois íamos cambiando os postos.

Ao longo de todo o percorrido ataopamos con zonas rápidas nas que era fácil caerse, a nosa lancha volcou unha vez pero só caeron a aunga Nair e Lorena, a verdade que o pasaron algo mal xa que quedaron debaixo da lancha e costoulles bastante saír.

Pásamos por zonas, nas que había remuiños e a lancha empezaba a xirar sóla, de outras veces chocamos con pedras ou con algunha das outras lanchas , pero por sorte a lancha non volcou.

O chegar máis ou menos a metade do traxecto ao que quiexemos podíamonos tirarar ao río dende unha pedra que estaba máis ou menos a uns 5 metros de altura, a verdade é que o principio daba algo de medo pero despois a xente foise animando a saltar , e finamalmente todos saltamos algúns dende unha pedra con un pouco menos de altura.

Xa cando íamos acabar a nosa baixada do río, o que quería podía baixarse da lancha e ir nadando, todos nos baixamos e fumos nadando , pero a verdade que era bastante complicada porque a corrente levabate e custaba e cansaba moito.

Despois de case dúas horas de descanso, chegámos a terra firme de novo. A verdade é que foi unha actividade na que o pasei xenial , foi moi divertida, nunca a prácticara e espero volvelo facer de novo. Para min unha das máis divertidas que fixemos ao longo de todo este ano.Animo a todo o mundo a que a realice algunha vez !!!

Adestramento do C.D Lugo

Este pasado xoves pola tarde, fumos o Anxo Carro ver un adestramento do primeiro equipo do C.D Lugo.

 

Tivemos que analizar a estructura da sesión de adestramento que realizaron.
O adestramento durou unha hora e media apróximadamente e o que realizaron na sesión foi o seguinte:

Comezaron con un quencemento, que dividiremos en fase 1 e fase 2.

Fase 1

- Deron duas voltas o campo a trote.
- Realizaron estiramenetos de membro inferior.
- Movilidade articular.
- Estiramentos de membro superior.


Fase 2 ( quencemento específico)

- O xogadores realizaron un xogo de dominio do balón e con tiro  portería.
- Os porteiros realizaron a parte un xogo de tiros.

Os técnicos observan os xogadores, e un técnico especifíco observa os porteiros dandolles istrucións.


Parte principal

- Realizaron exercicios de ataque e defensa, con estratexias e tiros a porta. Son tres os porteiros polo ían rotando na portería.
A xogada comezaba dende a área contraria.

- O segundo exercicio consistía en facer tres equipos e os xogadores tiñan que ter a posesión do baón, e quen perdera o balón ía o medio ( marcaxe o contrario).
Un período de recuperación de aproximadamente 1'.

- O terceiro exercicio foi un partidillo pero unha variante, en onde hai un 5 para 4 é o último "medio" que toca o balón pasa a defensa.  
Período de descanso de 1'.


Volta a calma

- Realizaron estiramentos de menbro inferior e de membro superior. 

 

Breve análisis metodolóxico da sesión

A sesión estivo ben estructurada como estamos acostumados a ver cunha parte de quencemento, unha parte principal e a volta a calma.  

Preveiamente o inicio da sesión os técnicos xa tiñan colocado o material que ían utilizar na sesión. Antes de entrar o campo supeñemos que o adesrador xa lles daría os xogadores a charla técnica sobre o que ían realizar na sesión pero isto non o puidemos ver xa que o fixeon na zona des vestuarios.

Dentro do quencemento unha das cousas que máis me chamou a atención foi que realiazaron primeiro os estirmantos en vez de a movilidade articular. Realizaron estiramnetos de membro inferior e logo a movilidade articular e despois volveron a realizar estiramentos desta vez de membro inferiror.
Os exercios que raelizaron na parte principal estaban ben pero eran demasiado largos cada exercicio/xogo duraba entre 20 e 25 minutos.

En canto os técnicos, nunha parte da sesión no que foi o quencemento estiveron observando os xogadores o único que daba algunha informanción era o preparador físico. Xa na parte principal o que daba a maior parte da información era o adestrador participando de forma activa, dando a información sobre os exercicios que estaban facendo os seus xogadores.

Para concluir, dicir que a sesión estivo moi ben , puidemos obsevar unha sesión dada das máns dus profesionais, e da que podemos quitar moitos puntos positivos para realizar posteriormente ás nosas sesións. 

O Courel

Este pasado xoves e venres, fumos facer senderismo a serra do Courel.

Contareivos una pouco sobre a serra do Courel.

A serra do Courel é unha cordilleira montañosa situada no sueste da provincia de Lugo, estende polos municipios da Bisbarra do Courel: Folgoso do Courel, na súa maior parte, Quiroga e Pedrafita do Cebreiro. Ten unha extensión de 21.020 hectáreas con fortes variacións de altitude que van dende os 400-500 m do val do río Lor a máis de 1600 m nos puntos máis altos como Montouto, Formigueiros (1643 m) ou o pico de Pía Páxaro (1610 m). 

Natureza e Fauna

A serra do Caurel alberga a maior xoia natural de Galicia, a Devesa dá Rogueira, un bosque autóctono, onde convive a práctica totalidade das especies vexetais naturais de Galicia que non teñen ámbito costeiro, destacan os castiñeiros, acivros, teñas, teixos, carballos e bidueiros e orquídeas salvaxes, pero pola bisbarra é tamén posible encontrar especies como aciñeiras, sobreiras, mesmo algunha oliveira máis vinculadas ao clima mediterráneo, algunhas delas tamén con presenza na Devesa dá Rogueira.

A nivel de fauna, a zona se condiera un area secundaria da fauna cantábrica, onde se manifesta desaparición das especies máis significativas(lobo e oso) durante o século XX, se ben se encontran ocasionalmente trazas de que esas especies visitan a bisbarra sen chegar a establecerse de xeito habitual. Na serra pódense atopar moitos corzos e sobre todo jabalís. A nivel piscícola, a calidade das augas da bisbarra permite a cría de troita branca.

 

Historia e xeografía

A xeografía da propia serra vai vinculada á súa historia, así o pico de Pía Paxaro, debe o seu nome a que foi encontrada no seu cume unha aguia metálica da época imperial romana, non obstante os traballos arqueolóxicos realizados na zona son de escasa importancia ao tratarse dun enclave moi retirado das grandes rutas comerciais romanas, existe a poucos minutos da aldea de Romeor un primitivo acueduto da época romana, tamén están ben documentadas algunhas explotacións auríferas da mesma epoca. As construciones etnoloxicamente importantes son as pallozas, se ben resultan a día de hoxe escasas. Existen aínda algunhas antigas pontes de madeira cruzando amplos rios que deberían ser restaurados para a súa conservación.

A nosa saída o Courel

Chegamos o Courel o xoves a mañán , emprendimos a nosa marcha cara a punta Louseira dos Carris. Estivemos anadando ata as tres da tarde facendo, pequenos descansos. Despois paramos a comer e seguimos a nosa camiñata ata media tarde. En total andariamos uns 18 km.

Chegamos o camping de Seone do Courel onde pasariamos a noite. Descansamos un pouco e deseguido fumos o rio, a pesar de que auga estaba moi frio houbo algún atrevido que se bañou.

Despois fumos para os bungalows a ducharnos e a descansar , algún subiron a Seoane, o pobo o que pertence o camping, pero outros decidimos quedarnos no camping descansado.

 

As oito e media servironnos a cea. Despois de cear cando se fixo algo de noite , realizamos xogos de campamentos.  A verdade que o pasamonos moi ben xogando a estes xogos , un dos que máis me gustou foi o do escondite inverso: todos pandábamos e un tiñase que esconder , e unha vez que encontrábamos o que se esconderá tiñaste que esconder con él , ata que só quedara unha persoa. O que se escondeu foi Álvaro e estivemos buscando del pero foi imposible atopalo.

Despois estivemos contando uns contos e rindonos un pouco, pero logo nos fumos durmir xa que o día seguinte as nove habiase que levantar.

O venres a maña levantamonos cedo estivemos recollendo as habitacións que logo fumos almorzar para volver emprender outra camiñata , esta vez non tan larga. Andivesmos ata cerca da unha do mediodia e logo estivemos tomando algo por Seoane. Despois baixamos xantar o camping e logo xa nos viñemos para Lugo.

A verdade é que foi unha excursión que me gustou moito,  paseino moi ben e coñecin o Courel. Acabei moi cansada xa que tivemos que andar moito pero non me arrepinto xa que a espereincia valeu a pena , ademáis tivemos a sorte de que nos fixo moi bo tempo. Espero volver pronto a esta serra.