Dividiremos o viraxe en varias fases: aproximación, xiro ou viraxe, toque, despegamento ou impulso, deslizamiento e propulsión cara á superficie.
Aproximación: Cando a cabeza do nadador este ao redor de 2 a 3 metros da parede da piscina,, inicia a última tracción, neste caso coa man dereita. A man esquerda continúa impulsando atrás, mentres el mira adiante, á parede.
O nadador mira á parede e toma a decisión de virar e en lugar de recuperar a man esquerda detena ao seu costado e continúa a tracción atrás coa man dereita. Os pés empezan a subir xuntos en preparación a executar un lixeiro.
Xiro ou viraxe: A cabeza é lanzada cara abaixo por flexión do pescozo. As palmas de ambas as mans viraranse de forma que miren cara abaixo; as pernas e os pés permanecen unidos cas rodillas dobradas.O corpo perde a súa aliñación recta a medida que a cabeza continúa cara abaixo e o tronco flexiona.Os pés son batidos cara abaixo e deben axudar a impulsar as cadeiras cara arriba.A parte dianteira do corpo continúa dobrándose polas cadeiras. A resistencia creada neste punto pola cabeza e o corpo tende a deter a inercia da parte superior do tronco. A inercia cara adiante da parte inferior do tronco e das pernas non resulta tan afectada por esta resistencia, continuando o seu movemento cara adiante e por encima da parte superior do tronco.
A medida que as cadeiras pasan por encima da cabeza, a man esquerda continúa impulsando a auga cara á cabeza. A man dereita, coa palma mirando cara a dentro, actúa de timón, cun movemento lixeiramente circular para facer virar o corpo do nadador sobre o seu eixo lonxitudinal. Os pés non pasan directamente encima da cabeza, senón lixeiramente á dereita da liña media do corpo.
Cando os pés están completamente fora da auga, as pernas recóllense e son lanzadas atrás, cara á parede, mentres as mans acaban a súa acción de dirección. O nadador debe conscientemente virar a súa cabeza e os seus hombros e tentar, sen romper o ritmo do movemento, volverse sobre o costado.
Toque: A viraxe do nadador queda completado e debe situar o corpo en posición para a impulsión desde a parede. As mans, a medida que empezan a ir adiante, case se tocan. Continúa virando o corpo a efectos de situarse sobre o costado. Despegamento ou impulso: Mentres as pernas empezan a impulsar adiante por medio da extensión das rodillas, os brazos seguen estirándose. O impulso na parede deberá ser potente e explosiva no plano horizontal e nunca inclinarse cara arriba ou cara abaixo.O impulso deberase relizar unha vez que os brazos se xuntan, é dicir realizase a acción de primeiro xuntar e logo impulsar.
Deslizamiento: Os hombros están case completamente a nivel cando ten lugar a impulsión final das pernas. Os brazos ténsanse cara adiante, coa cabeza entre eles, creando unha posición hidrodinámica. A espalda está recta e as pernas e pés están xunto e estendidos.
Propulsión cara á superficie: O nadador debe levantar a cabeza para contribuír a elevarse á superficie. Si se atopa a demasiada profundidade, pode verse obrigado a bater unha ou dúas veces para axudarse a remontar á superficie. Se está a unha profundidade correcta, pode empezar en forma conxunta a bater e a traccionar. Na actualidade o nadador realiza dous batidos de mariposa mentres mantén os seus brazos estirados ata que chega á superficie.
Pode respirar no primeiro movemento de brazos á saída de viraxe (esta técnica é especialmente conveniente nas carreiras de fondo) ou pode executar dous brazadas antes de respirar (como o fai en velocidade).
Aquí queda un vídeo de como se realiza un viraxe en crol.
